утрамбава́ць гл. трамбаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утрамбава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. утрамбу́ю утрамбу́ем
2-я ас. утрамбу́еш утрамбу́еце
3-я ас. утрамбу́е утрамбу́юць
Прошлы час
м. утрамбава́ў утрамбава́лі
ж. утрамбава́ла
н. утрамбава́ла
Загадны лад
2-я ас. утрамбу́й утрамбу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час утрамбава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

утрамбава́ць сов.

1. утрамбова́ть; (о дороге — ещё) уе́здить;

у. брук — утрамбова́ть мостову́ю;

у. даро́гу — утрамбова́ть (уе́здить, уката́ть) доро́гу;

2. втрамбова́ть;

у. шчэ́бень у брук — втрамбова́ть ще́бень в мостову́ю

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утрамбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што.

1. Ушчыльніць і выраўняць што‑н. ударамі, ціскам. Перш чым паставіць колца, асабліва першае, хапіла марокі. Трэба было разраўняць грунт, утрамбаваць, падвесці пад ровень. Гроднеў. Зямля, дзе толькі яе не ўтапталі, не ўтрамбавалі нагамі, выгнала зялёную мураву. Сабаленка.

2. Трамбуючы, убіць у зямлю, пясок і пад. Каменне грудамі ляжала ля ям, яго трэба было яшчэ як след утрамбаваць вакол слупоў. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утрамбава́ць, утрамбо́ўваць спец. féststampfen аддз. vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

трамбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; незак., што.

Ударамі, ціскам ушчыльняць, выраўноўваць паверхню.

Т. сілас.

|| зак. утрамбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны.

|| наз. трамбо́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж., трамбава́нне, -я, н., утрамбо́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж. і утрамбо́ўванне, -я, н.

|| прым. трамбава́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

втрамбова́ть сов. утрамбава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утрамбова́ть сов. утрамбава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утрамбо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да утрамбаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утрамбо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. утрамбоўваць — утрамбаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)