уто́плены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уто́плены уто́пленая уто́пленае уто́пленыя
Р. уто́пленага уто́пленай
уто́пленае		 уто́пленага уто́пленых
Д. уто́пленаму уто́пленай уто́пленаму уто́пленым
В. уто́плены (неадуш.)
уто́пленага (адуш.)		 уто́пленую уто́пленае уто́пленыя (неадуш.)
уто́пленых (адуш.)
Т. уто́пленым уто́пленай
уто́пленаю		 уто́пленым уто́пленымі
М. уто́пленым уто́пленай уто́пленым уто́пленых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уто́плены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уто́плены уто́пленая уто́пленае уто́пленыя
Р. уто́пленага уто́пленай
уто́пленае		 уто́пленага уто́пленых
Д. уто́пленаму уто́пленай уто́пленаму уто́пленым
В. уто́плены (неадуш.)
уто́пленага (адуш.)		 уто́пленую уто́пленае уто́пленыя (неадуш.)
уто́пленых (адуш.)
Т. уто́пленым уто́пленай
уто́пленаю		 уто́пленым уто́пленымі
М. уто́пленым уто́пленай уто́пленым уто́пленых

Кароткая форма: уто́плена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уто́плены в разн. знач. уто́пленный; см. утапі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уто́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад утапіць (у 1, 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уто́пленный уто́плены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пото́пленный пато́плены, уто́плены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тапі́ць¹, таплю́, то́піш, то́піць; незак.

1. каго-што. Прымушаць тануць, затапляць.

Т. варожыя караблі.

2. перан., каго-што. Губіць, выдаючы, нагаворваючы на каго-н. (разм.).

3. перан., што. Заглушаць у сабе (думкі, пачуцці і пад.; разм.).

Т. гора ў працы.

|| зак. патапі́ць, -таплю́, -то́піш, -то́піць; пато́плены і утапі́ць, утаплю́, уто́піш, уто́піць; уто́плены.

|| наз. тапле́нне, -я, н. і патапле́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

БАК карабельны,

на суднах грамадзянскага флоту насавая надбудова, прызначаная для засцярогі верхняй палубы ад залівання сустрэчнай хваляй, павышэння непатапляльнасці (закрыты бак) і размяшчэння службовых памяшканняў. На палубе бака размяшчаюцца таксама якарныя і швартовыя прыстасаванні. Утоплены ў корпус судна бак (звычайна на палову вышыні) наз. паўбакам. На ваен. караблях бак — насавая частка верхняй (асн.) палубы ад фарштэўня да пярэдняй мачты (фок-мачты) або насавой надбудовы (хадавога мосціка), на якой размяшчаюцца насавая артылерыя, ракетныя ўстаноўкі, а таксама якарныя, буксірныя, швартовыя прыстасаванні.

т. 2, с. 227

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)