уто́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. уто́к
Р. утку́
Д. утку́
В. уто́к
Т. утко́м
М. утку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уто́к, утку́, м. (спец.).

Папярочныя ніткі тканіны, якія пераплятаюцца з падоўжнымі (асновай).

|| прым. уто́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уто́к текст. уто́к, род. утку́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уто́к (род. утку́) м., текст. уто́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уто́к, утку, м.

Спец. Папярочныя ніткі, якія пераплятаюцца з асновай і ўтвараюць тканіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уток

т. 16, с. 284

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

уто́чны гл. уток.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

weft [weft] n. the weft уто́к у ткані́не

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Аўто́к ’уток’ (Баранавых, КТС). Гл. уток, адносна фанетыкі параўн. аўдод.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перапу́дзіць сов., разг. испуга́ть, перепуга́ть; переполоши́ть;

п. ка́чак — переполоши́ть у́ток

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)