усыно́ўлены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. усыно́ўлены усыно́ўленая усыно́ўленае усыно́ўленыя
Р. усыно́ўленага усыно́ўленай
усыно́ўленае		 усыно́ўленага усыно́ўленых
Д. усыно́ўленаму усыно́ўленай усыно́ўленаму усыно́ўленым
В. усыно́ўлены (неадуш.)
усыно́ўленага (адуш.)		 усыно́ўленую усыно́ўленае усыно́ўленыя (неадуш.)
усыно́ўленых (адуш.)
Т. усыно́ўленым усыно́ўленай
усыно́ўленаю		 усыно́ўленым усыно́ўленымі
М. усыно́ўленым усыно́ўленай усыно́ўленым усыно́ўленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усыно́ўлены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. усыно́ўлены усыно́ўленая усыно́ўленае усыно́ўленыя
Р. усыно́ўленага усыно́ўленай
усыно́ўленае		 усыно́ўленага усыно́ўленых
Д. усыно́ўленаму усыно́ўленай усыно́ўленаму усыно́ўленым
В. усыно́ўлены (неадуш.)
усыно́ўленага (адуш.)		 усыно́ўленую усыно́ўленае усыно́ўленыя (неадуш.)
усыно́ўленых (адуш.)
Т. усыно́ўленым усыно́ўленай
усыно́ўленаю		 усыно́ўленым усыно́ўленымі
М. усыно́ўленым усыно́ўленай усыно́ўленым усыно́ўленых

Кароткая форма: усыно́ўлена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усыно́ўлены усыновлённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усыно́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад усынавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усыно́ўлены adoptíert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

усыновлённый усыно́ўлены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

adoptive

[əˈdɑ:ptɪv]

adj.

1) прыёмны, прыймо́вы, усыно́ўлены

2) схі́льны да прыйма́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)