усы́ мн. (ед. ус м.) в разн. знач. ву́сы, -со́ў, ед. вус, род. ву́са м.;

кито́вый ус кіто́вы вус;

◊

и в ус не ду́ет і ў вус не дзьме;

мота́ть на ус мата́ць на вус;

са́ми с уса́ми са́мі з вуса́мі;

посме́иваться в усы́ пасме́йвацца ў ву́сы;

по уса́м текло́, а в рот не попа́ло быў на мяду́, абліў мёдам бараду́; па барадзе́ цякло́, а ў ро́це су́ха было́; па губа́х цякло́, ды ў ро́це не было́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Уса́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Уса́
Р. Усы́
Д. Усе́
В. Усу́
Т. Усо́й
Усо́ю
М. Усе́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ус, см. усы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высяда́ць несов., разг. пробива́ться;

ву́сы ~да́юць — усы́ пробива́ются

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ву́сы (род. вусо́ў, ед. вус) м. усы́;

◊ пасме́йвацца ў в. — посме́иваться в усы́;

са́мі з вуса́мі — са́ми с уса́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вядзенская (р., бас. Усы) 10/492

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кроманка (р., бас. Усы) 6/115

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Жэсць (р., бас. Усы) 4/137, 238

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

зві́слы сви́сший, обви́слый;

~лыя ву́сы — сви́сшие усы́;

~лае галлё — сви́сшие ве́тви

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВЯ́ЗЕНСКАЯ, Вязынь,

Разанка, рака ў Дзяржынскім р-не Мінскай вобл., левы прыток Усы (бас. Нёмана). Даўж. 20 км. Пл. вадазбору 81 км². Пачынаецца за 1,5 км на ПнЗ ад в. Арэхаўская Мінскага р-на, працякае па паўд.-зах. схілах Мінскага ўзвышша. На працягу 10 км каналізаваная.

т. 4, с. 340

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)