усціла́ць гл. услаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усціла́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. усціла́ю усціла́ем
2-я ас. усціла́еш усціла́еце
3-я ас. усціла́е усціла́юць
Прошлы час
м. усціла́ў усціла́лі
ж. усціла́ла
н. усціла́ла
Загадны лад
2-я ас. усціла́й усціла́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час усціла́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усціла́ць несов. устила́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усціла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да услаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усла́ць, усцялю́, усце́леш, усце́ле; усцялі́; усла́ны; зак., што і чым.

Сцелячы што-н., пакрыць усю паверхню; заняць сабою ўсю паверхню.

У. падлогу дыванамі.

Лісце ўслала дол.

|| незак. усціла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. усціла́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

устила́ть несов. усціла́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усціла́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. усцілаць — услаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усціла́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да услацца.

2. Зал. да усцілаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ву́сцілка (БРС), ву́сцелка і высці́лка ’вусцілка’ (КСТ), укр. устілка ’тс’. Ад усціла́ць, высцілаць, гл. сцялі́ць; адносна націску параўн. ву́стаўка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сці́лка ’подсцілка з тонкай скуры, тканіны і пад., якая ўкладваецца ў абутак’ (ТСБМ). Ад -сцілаць, параўн. усціла́ць, высціла́ць, гл. сцяліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)