назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| Усхо́да | |
| Усхо́ду | |
| Усхо́дам | |
| Усхо́дзе |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| Усхо́да | |
| Усхо́ду | |
| Усхо́дам | |
| Усхо́дзе |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| усхо́ду | |
| усхо́ду | |
| усхо́дам | |
| усхо́дзе |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Верхняя больш высокая частка ступні, пад’ём.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
1. Паяўленне, час, а таксама месца паяўлення свяціла над гарызонтам.
2. Адзін з чатырох напрамкаў свету, процілеглы захаду, і напрамак прасторы, процілеглы захаду; частка гарызонту, дзе ўсходзіць Сонца.
3. (з вялікай літары). Краіны, размешчаныя ў гэтым напрамку і супрацьпастаўленыя Заходняй Еўропе і Амерыцы.
Паўночны ўсход — напрамак паміж поўначчу і ўсходам.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. З’яўленне над гарызонтам (нябеснага свяціла, зары).
2. Адзін з чатырох напрамкаў свету, процілеглы захаду.
3. Мясцовасць, частка краіны, дзяржавы, размешчаная ў гэтым напрамку.
4.
•••
Верхняя больш высокая частка ступні; пад’ём.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
«
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)