устрыма́ць
‘затрымаць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
устрыма́ю |
устрыма́ем |
| 2-я ас. |
устрыма́еш |
устрыма́еце |
| 3-я ас. |
устрыма́е |
устрыма́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
устрыма́ў |
устрыма́лі |
| ж. |
устрыма́ла |
| н. |
устрыма́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
устрыма́й |
устрыма́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
устрыма́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
wstrzymać
зак.
1. устрымаць, стрымаць, утрымаць;
2. спыніць, затрымаць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
oddech, ~u
м. дыханне;
zatamowało mu oddech — у яго заняло (перахапіла) дыханне;
wstrzymać oddech — устрымаць дыханне;
zaczerpnąć ~u — набраць паветра ў грудзі; удыхнуць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)