успу́дзіць гл. пудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

успу́дзіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. успу́джу успу́дзім
2-я ас. успу́дзіш успу́дзіце
3-я ас. успу́дзіць успу́дзяць
Прошлы час
м. успу́дзіў успу́дзілі
ж. успу́дзіла
н. успу́дзіла
Загадны лад
2-я ас. успу́дзь успу́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час успу́дзіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

успу́дзіць сов. вспугну́ть; (охот. — ещё) подня́ть;

саба́ка ўспу́дзіў дзі́кіх ка́чак — соба́ка вспугну́ла (подняла́) ди́ких у́ток

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

успу́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго.

Спужаўшы, узагнаць. Па дарозе, у густым верасе на пагорку, мы ўспудзілі двух цецерукоў, якія купаліся ў пяску на сонцы. Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

успу́джваць, успу́дзіць áufschrecken vi; áufscheuchen vt (птушак)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пу́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак., каго (што).

Страшыць, пужаць (жывёлу); пужаючы, разганяць, адганяць адкуль-н.

Машыны пудзілі жывёлу.

П. варон.

|| зак. спу́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны, напу́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны і успу́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вспу́гнуть сов. успу́дзіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

успу́джаны вспу́гнутый; по́днятый; см. успу́дзіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

успу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да успудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

успу́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад успудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)