успе́нены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. успе́нены успе́неная успе́ненае успе́неныя
Р. успе́ненага успе́ненай
успе́ненае		 успе́ненага успе́неных
Д. успе́ненаму успе́ненай успе́ненаму успе́неным
В. успе́нены (неадуш.)
успе́ненага (адуш.)		 успе́неную успе́ненае успе́неныя (неадуш.)
успе́неных (адуш.)
Т. успе́неным успе́ненай
успе́ненаю		 успе́неным успе́ненымі
М. успе́неным успе́ненай успе́неным успе́неных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

успе́нены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. успе́нены успе́неная успе́ненае успе́неныя
Р. успе́ненага успе́ненай
успе́ненае		 успе́ненага успе́неных
Д. успе́ненаму успе́ненай успе́ненаму успе́неным
В. успе́нены (неадуш.)
успе́ненага (адуш.)		 успе́неную успе́ненае успе́неныя (неадуш.)
успе́неных (адуш.)
Т. успе́неным успе́ненай
успе́ненаю		 успе́неным успе́ненымі
М. успе́неным успе́ненай успе́неным успе́неных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

успе́нены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. успе́нены успе́неная успе́ненае успе́неныя
Р. успе́ненага успе́ненай
успе́ненае		 успе́ненага успе́неных
Д. успе́ненаму успе́ненай успе́ненаму успе́неным
В. успе́нены (неадуш.)
успе́ненага (адуш.)		 успе́неную успе́ненае успе́неныя (неадуш.)
успе́неных (адуш.)
Т. успе́неным успе́ненай
успе́ненаю		 успе́неным успе́ненымі
М. успе́неным успе́ненай успе́неным успе́неных

Кароткая форма: успе́нена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

успе́нены прич., прил. вспе́ненный, вспенённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

успе́нены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад успеніць.

2. у знач. прым. Пакрыты пенай. Навекі запомніў душой камуніста.. На ўспененых конях, пад сцягам агністым З байцамі ўляцеў у сяло. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вспе́ненный

1. успе́нены, запе́нены;

2. см. взмы́ленный.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злава́ць, злую, злуеш, злуе; злуём, злуяце; незак.

1. каго-што. Выклікаць, абуджаць злосць у каго‑н. Мяне.. асабліва злавала чамусьці прысутнасць дзяўчыны. Карпюк. Лёдзя села за стол і, каб не злаваць бацьку, узялася сілком есці. Карпаў.

2. Тое, што і злавацца. [Таня] злавала на дзяўчат, калі тыя пачыналі размаўляць, не вытрымліваючы маўчання. Шахавец. Бурліць вадаспад, злуе, успенены злосцю, імчыцца па каменных глыбах. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)