услаўле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. услаўле́нне
Р. услаўле́ння
Д. услаўле́нню
В. услаўле́нне
Т. услаўле́ннем
М. услаўле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

услаўле́нне ср. прославле́ние; восславле́ние; воспева́ние; см. услаўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

услаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. услаўляць — уславіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

услаўле́нне н. Verhérrlichung f -, -en, Lóbpreisung f -, -en, Glorifizíerung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прославле́ние праслаўле́нне, -ння ср.; услаўле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

славосло́вие услаўле́нне, -ння ср., усхвале́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

glorification [ˌglɔ:rɪfɪˈkeɪʃn] n.

1. услаўле́нне

2. узвялі́чванне; узвышэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gloryfikacja

ж. праслаўленне, услаўленне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сатані́зм, ‑у, м.

1. Культ сатаны.

2. У літаратуры рамантызму і дэкадэнцтва — услаўленне злых сіл таго свету, пакланенне ім.

3. Уласцівасці, якія прыпісваюцца сатане.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hymn [hɪm] n.

1. царко́ўны гімн, псало́м

2. хвале́бная пе́сня, услаўле́нне, гімн

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)