усклі́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні́; зак.

Вымавіць што-н. гучна, усхвалявана, з пачуццём.

|| незак. ускліка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усклі́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. усклі́кну усклі́кнем
2-я ас. усклі́кнеш усклі́кнеце
3-я ас. усклі́кне усклі́кнуць
Прошлы час
м. усклі́кнуў усклі́кнулі
ж. усклі́кнула
н. усклі́кнула
Загадны лад
2-я ас. усклі́кні усклі́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час усклі́кнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усклі́кнуць сов. воскли́кнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усклі́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Вымавіць, сказаць што‑н. гучна, усхвалявана, з пачуццём. — Та-ата! — усклікнуў Марык і спрытна ашчарэпіў бацьку за шыю. Пальчэўскі. — Ах, сынок! — усклікнула маці і схапілася за галаву. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усклі́кнуць áusrufen* vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

воскли́кнуть сов. ускры́кнуць, усклі́кнуць, вы́гукнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ускліка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да усклікнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усклі́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да усклікнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

exclaim

[ɪksˈkleɪm]

v.

вы́крыкнуць, кры́кнуць; усклі́кнуць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wykrzyknąć

зак. пракрычаць, усклікнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)