уро́чны, -ая, -ае.

Устаноўлены паводле пэўнай умовы.

Урочная работа.

У. час.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уро́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уро́чны уро́чная уро́чнае уро́чныя
Р. уро́чнага уро́чнай
уро́чнае		 уро́чнага уро́чных
Д. уро́чнаму уро́чнай уро́чнаму уро́чным
В. уро́чны (неадуш.)
уро́чнага (адуш.)		 уро́чную уро́чнае уро́чныя (неадуш.)
уро́чных (адуш.)
Т. уро́чным уро́чнай
уро́чнаю		 уро́чным уро́чнымі
М. уро́чным уро́чнай уро́чным уро́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уро́чны (о работе) уро́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уро́чны, ‑ая, ‑ае.

Устаноўлены паводле пэўнай умовы. Урочная работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уро́чный

1. (определённый) вы́значаны; (назначенный) прызна́чаны;

2. (о работе) уро́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Няўро́чны (няурочный) ’незвычайны’ (Яруш.). Гл. уро́чны, сярод значэнняў якога ’схільны да ўрокаў’ (гл. няўрокам) і ’пэўны, дамоўлены, вызначаны’ (гл. рэкнуць, рэкці).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)