Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ураўне́нне, ‑я, н.
Матэматычная роўнасць з адной або некалькімі невядомымі велічынямі, якая захоўвае сваю сілу толькі пры пэўных значэннях гэтых велічынь. Алгебраічнае ўраўненне. Трыганаметрычныя ўраўненні. Ураўненне з двума невядомымі.
•••
Біквадратнае ўраўненне — прыватны выпадак ураўнення чацвёртай ступені, рашэнне якога зводзіцца да рашэння квадратнага ўраўнення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ураўненне 1/234; 4/335, 346; 10/483
- » - Дзірака 5/537
- » - Эрэнфеста 10/527
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)