урач назоўнік | мужчынскі род

Асоба з вышэйшай медыцынскай адукацыяй, якая лечыць хворых.

|| жаночы род: урачыха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ура́ч, -ча́ м. врач

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

урач, ‑а, м.

Асоба з вышэйшай медыцынскай адукацыяй; доктар. Зубны урач. Санітарны урач. Урач-тэрапеўт. Участковы урач. Галоўны урач санаторыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ура́ч м Arzt m -es, Ärzte;

жанчы́на ура́ч Ärztin f -, -nen;

ветэрына́рны ура́ч Tíerarzt m;

гало́ўны ура́ч Chefarzt [´ʃɛf-] m;

дзіця́чы ура́ч Kínderarzt m;

дыспансе́рны ура́ч Fürsorgearzt m;

зубны́ ура́ч Záhnarzt m;

саніта́рны ура́ч Hygi¦énearzt m;

фізкульту́рны ура́ч Spórtarzt m;

ура́ч-тэрапе́ўт Interníst m -en, -en, Fácharzt für ínnere Kránkheiten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

врач ура́ч, -ча́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

стаматолаг назоўнік | мужчынскі род

Урач, спецыяліст па стаматалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

траўматолаг назоўнік | мужчынскі род

Урач — спецыяліст па траўматалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

нарколаг назоўнік | мужчынскі род

Урач — спецыяліст па наркалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

неўрапатолаг назоўнік | мужчынскі род

Урач, спецыяліст па неўрапаталогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

псіхіятр назоўнік | мужчынскі род

Урач, спецыяліст па псіхіятрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)