упыні́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
упыню́ |
упы́нім |
| 2-я ас. |
упы́ніш |
упы́ніце |
| 3-я ас. |
упы́ніць |
упы́няць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
упыні́ў |
упыні́лі |
| ж. |
упыні́ла |
| н. |
упыні́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
упыні́ |
упыні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
упы́ніўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
упыні́ць сов., разг.
1. уня́ть; успоко́ить;
2. привести́ в поря́док
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
упыні́ць, упыню, упыніш, упыніць; зак., што.
Абл. Парабіць усё, прывесці ў парадак. За гэты час Валоціч упыніў свае справы, сядзеў у кабінеце, наводзіў парадак у пісьмовым стале, хоць гэты парадак быў і без таго на належнай вышыні. Колас. Маці прыкархнула, прысеўшы каля печы. Змарылася, пакуль упыніла ўсю работу. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)