Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
упхну́цьсов., разг.
1. запихну́ть, впихну́ть; су́нуть; засу́нуть;
у. што-не́будзь у кішэ́ню — впихну́ть (су́нуть, засу́нуть) что́-л. в карма́н;
2. (заставить войти) втолкну́ть, впихну́ть;
яго́ сі́лай ~ну́лі ў кабіне́т — его́ наси́льно втолкну́ли (впихну́ли) в кабине́т;
3. (заставить взять) всучи́ть;
4.прост. (съесть) умя́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
упхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Разм.
1.што. Запіхваючы, усунуць куды‑н.; спехам або без разбору палажыць у што‑н. Віцька хуценька сунуў.. [шашку толу] у кішэню, за пазуху ўпхнуў скрутак шнура.Кухараў.
2.каго. Штурхнуўшы, прымусіць увайсці куды‑н. Дзверы адчыніліся са скрыпам, і паліцыянт.. упхнуў у пакой маладую жанчыну.Пестрак.
3.што. Прымусіць узяць, прыняць што‑н. Ніна адмаўлялася [ад гасцінца], але цётка сілаю ўпхнула здор у торбу.Арабей.
4.каго. Паставіць, накіраваць каго‑н. на якую‑н. работу, пасаду і пад. супраць волі. Не лёс, а Васілеўскі зараз упхнуў яго [бацьку] на гарбарню немца Гальдштэйна.Гарэцкі.// Уладкаваць каго‑н. куды‑н. па пратэкцыі. Не прайшоў [сын] у інстытут, На завочны ўпхнулі.Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)