1. (умещать на бумаге) упі́сваць;
2. (съедать) упі́сваць, уміна́ць, аплята́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. (умещать на бумаге) упі́сваць;
2. (съедать) упі́сваць, уміна́ць, аплята́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
упі́сваць
1.
2.
3.
1-3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аплята́ць
1. оплета́ть;
2.
3.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
упи́сываться
1. (умещаться на бумаге)
2.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уміна́ць
1.
2.
1, 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
глыта́ць
1.
2.
3. (о рыбе) загла́тывать, прогла́тывать;
◊ г. сло́вы — глота́ть слова́;
г. слёзы — глота́ть слёзы;
г. слі́нкі — глота́ть слю́нки;
г. паве́тра — глота́ть во́здух
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
щека́
румя́ные щёки румя́ныя шчо́кі;
щёки бло́ка
◊
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
губа́
I
○ зае́чая г. —
◊ малако́ на губа́х не абсо́хла — молоко́ на губа́х не обсо́хло;
на по́ўную губу́ (е́сці, упі́сваць, уміна́ць) — за о́бе щёки (есть,
надзьму́ць гу́бы — наду́ть гу́бы;
з пе́най на губа́х — с пе́ной у рта;
разве́сіць гу́бы — разве́сить гу́бы
II
III
IV
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
по́ўны
1.
2. (отличающийся полнотой) по́лный, ту́чный;
○ ~ныя прыме́тнікі — по́лные прилага́тельные;
п. ход! — по́лный ход!;
◊ на п. рот, на ~ную губу́ (е́сці, упі́сваць, уміна́ць) — за о́бе щеки́ (есть,
у ~най ме́ры — в по́лной ме́ре;
на ~ную сі́лу — в по́лную си́лу;
~наю ме́раю — по́лной ме́рой;
у ~ным сэ́нсе сло́ва — в по́лном смы́сле сло́ва;
у ~ным пара́дзе — в по́лном пара́де;
на ~ным сур’ёзе — на по́лном серьёзе;
у ~ным ро́зуме — в по́лном рассу́дке (уме́);
не ў ~ным ро́зуме — не в по́лном рассу́дке (уме́);
~ная ча́ша — по́лная ча́ша;
на ~ным хаду́ — на по́лном ходу́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
е́сці
1. есть, ку́шать;
2. есть;
3. есть;
4.
5.
◊ е. вача́мі — есть глаза́ми;
е. про́сяць — (шутл.,
еш — не хачу́ — ешь — не хочу́;
е́жма (по́едам) е. — по́едом есть;
дарэ́мна хлеб е. — зря хлеб есть;
е. чужы́ хлеб — есть чужо́й хлеб;
е. хлеб — (з чаго) име́ть сре́дства к жи́зни;
ма́ла ка́шы еў — ма́ло ка́ши ел;
пасалі́ўшы, мо́жна е. — сно́сно; та́к себе; бо́лее или ме́нее;
е. папо́ўніцы — есть (
есць як не ў сябе́ — и куда́ то́лько у него́ дева́ется;
няха́й бу́дзе — е. не про́сіць — запа́с карма́на не дерёт;
хлеб-соль еш, а пра́ўду рэж —
чаго́ не ясі́, таго́ ў рот не нясі́ —
па ім няха́й хоць воўк траву́ есць —
у го́ры жыць ды з пе́рцам е. —
хто не працу́е, той не есць —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)