е́сці
1. есть, ку́шать;
2. есть;
3. есть;
4.
5.
◊ е. вача́мі — есть глаза́ми;
е. про́сяць — (шутл.,
еш — не хачу́ — ешь — не хочу́;
е́жма (по́едам) е. — по́едом есть;
дарэ́мна хлеб е. — зря хлеб есть;
е. чужы́ хлеб — есть чужо́й хлеб;
е. хлеб — (з чаго) име́ть сре́дства к жи́зни;
ма́ла ка́шы еў — ма́ло ка́ши ел;
пасалі́ўшы, мо́жна е. — сно́сно; та́к себе; бо́лее или ме́нее;
е. папо́ўніцы — есть (упи́сывать) за о́бе щёки;
есць як не ў сябе́ — и куда́ то́лько у него́ дева́ется;
няха́й бу́дзе — е. не про́сіць — запа́с карма́на не дерёт;
хлеб-соль еш, а пра́ўду рэж —
чаго́ не ясі́, таго́ ў рот не нясі́ —
па ім няха́й хоць воўк траву́ есць —
у го́ры жыць ды з пе́рцам е. —
хто не працу́е, той не есць —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)