упе́рыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
упе́ру |
упе́рым |
| 2-я ас. |
упе́рыш |
упе́рыце |
| 3-я ас. |
упе́рыць |
упе́раць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
упе́рыў |
упе́рылі |
| ж. |
упе́рыла |
| н. |
упе́рыла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
упе́рыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
упе́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.
Абл. Утаропіць. Дзеткі зашыліся ў куток і ўперылі вачаняты на пачырванеўшага пана, які скончыў есці. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)