упе́рыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. упе́ру упе́рым
2-я ас. упе́рыш упе́рыце
3-я ас. упе́рыць упе́раць
Прошлы час
м. упе́рыў упе́рылі
ж. упе́рыла
н. упе́рыла
Дзеепрыслоўе
прош. час упе́рыўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)