Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
unicki
гіст.. уніяцкі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
greckokatolicki
грэка-каталіцкі; уніяцкі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Uniate
[ˈju:niət]1.
n.
вунія́т, унія́т -а m., вунія́тка, унія́тка f.
2.
adj.
вунія́цкі, унія́цкі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
свяшчэ́ннік, ‑а, м.
Духоўнае званне ў праваслаўнай царкве, прамежкавае паміж епіскапам і дзякам. // Асоба, якая носіць гэта званне; служыцель рэлігійнага культу, які праводзіць богаслужэнне. Дзед пісьменніка быў, як вядома, уніяцкі свяшчэннік, а бацька перасяліўся ў Маскву, дзе працаваў урачом і дзе нарадзіўся Ф.М. Дастаеўскі.В. Вольскі.Прыбытак з царквы бралі сабе свяшчэннікі, а мы перабіваліся так-гэтак.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)