назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| унісо́ну | |
| унісо́ну | |
| унісо́нам | |
| унісо́не |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| унісо́ну | |
| унісо́ну | |
| унісо́нам | |
| унісо́не |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Сугучча з двух ці некалькіх гукаў аднолькавай вышыні (якія ўтвараюцца рознымі галасамі або інструментамі).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◊ ва ўнісо́н — в унисо́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Адначасовае гучанне двух або некалькіх гукаў аднолькавай вышыні і аднолькавых гукаў у розных актавах.
•••
[Іт. unison.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ва ўнісо́н éinstimmig; éinmütig (аднадушна);
спява́ць ва ўнісо́н éinstimmig síngen
дзе́йнічаць ва ўнісо́н з кім
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
(
1)
2)
3)
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
(
1)
2)
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
unisono
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)