Verbum

унісо́н

(іт. unisono, ад лац. unus = адзін + sonus = гук)

1) муз. адначасовае гучанне двух або некалькіх гукаў аднолькавай вышыні; сугучна аднолькавых гукаў у розных актавах (напр. спяваць ва ўнісон);

2) перан. зладжанасць якіх-н. учынкаў (напр. дзейнічаць ва ўнісон з кім-н.);

3) фіз. роўнасць частот дзвюх крыніц гукавых ваганняў.