уніка́льны, -ая, -ае.

Адзіны ў сваім родзе; непаўторны.

Унікальная знаходка.

У. рукапіс.

У. эксперымент.

|| наз. уніка́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уніка́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уніка́льны уніка́льная уніка́льнае уніка́льныя
Р. уніка́льнага уніка́льнай
уніка́льнае		 уніка́льнага уніка́льных
Д. уніка́льнаму уніка́льнай уніка́льнаму уніка́льным
В. уніка́льны (неадуш.)
уніка́льнага (адуш.)		 уніка́льную уніка́льнае уніка́льныя (неадуш.)
уніка́льных (адуш.)
Т. уніка́льным уніка́льнай
уніка́льнаю		 уніка́льным уніка́льнымі
М. уніка́льным уніка́льнай уніка́льным уніка́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уніка́льны уника́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уніка́льны, ‑ая, ‑ае.

Вельмі рэдкі, адзіны ў сваім родзе; выключны. Унікальная знаходка. Унікальны рукапіс. □ Аднак гэта песня з-за сцяны ўзрушыла мяне, давяла да нейкай унікальнай хваробы, якую ніякі доктар не адгадае і не вылечыць. Дуброўскі. Гаспадар пазнаёміў нас са сваёй сям’ёй і паказаў ўласную бібліятэку, якая здзівіла багаццем унікальных кніг па гісторыі развіцця грузінскай культуры і мастацтва. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уніка́льны éinzigartig, éinmalig, Sónder-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уніка́льны

(ад лац. unicus = адзіны ў сваім родзе)

вельмі рэдкі, адзіны ў сваім родзе, выключны (напр. у. рукапіс).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

уніка́льны

(ад лац. unicus = адзіны ў сваім родзе)

вельмі рэдкі, адзіны ў сваім родзе, выключны (напр. у. рукапіс, у-ае збудаванне).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

уника́льный уніка́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

idiosyncratic [ˌidiəsɪŋˈkrætɪk] adj.

1. своеасаблі́вы, уніка́льны

2. дзіва́цкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unikatowy

кніжн. унікальны, рарытэтны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)