уну́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Дачка сына або дачкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уну́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уну́чка уну́чкі
Р. уну́чкі уну́чак
Д. уну́чцы уну́чкам
В. уну́чку уну́чак
Т. уну́чкай
уну́чкаю		 уну́чкамі
М. уну́чцы уну́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уну́чка ж. вну́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уну́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Дачка сына або дачкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уну́чка ж Énkelin f -, -nen, Énkeltochter f -, -töchter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

унучка

Том: 35, старонка: 31.

img/35/35-031_0171_Унучка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

уну́чак

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уну́чак уну́чкі
Р. уну́чка уну́чкаў
Д. уну́чку уну́чкам
В. уну́чка уну́чкаў
Т. уну́чкам уну́чкамі
М. уну́чку уну́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вну́чка уну́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

granddaughter [ˈgrænˌdɔ:tə] n. уну́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

grandchild [ˈgræntʃaɪld] n. (pl. grandchildren) уну́к; уну́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)