уно́сіць гл. унесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уно́сіць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. уно́шу уно́сім
2-я ас. уно́сіш уно́сіце
3-я ас. уно́сіць уно́сяць
Прошлы час
м. уно́сіў уно́сілі
ж. уно́сіла
н. уно́сіла
Загадны лад
2-я ас. уно́сь уно́сьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час уно́сячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уно́сіць несов., в разн. знач. вноси́ть; см. уне́сці, унасі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уно́сіць, уношу, уносіш, уносіць.

Незак. да унесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уно́сіць гл. унесці

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уне́сці, унясу́, унясе́ш, унясе́; унясём, унесяце́, унясу́ць; унёс, уне́сла і унясла́, уне́сла і унясло́; унясі́; уне́сены; зак.

1. каго-што. Прынесці ўнутр.

У. рэчы ў дом.

2. што. Заплаціць.

У. плату.

3. што. Перадаць на чыё-н. меркаванне.

У. прапанову ў прэзідыум.

4. каго-што. Уключыць, дабавіць.

У. змены ў праект пастановы.

У. кампост у глебу.

5. што. Выклікаць, зрабіць.

У. жвавасць у размову.

У. разлад у сям’ю.

|| незак. уно́сіць, уно́шу, уно́сіш, уно́сіць.

|| наз. унясе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уно́сіцца несов., страд. вноси́ться; см. уно́сіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

унасі́ць, унашу́, уно́сіш, уно́сіць; зак., каго-што.

Унесці ўнутр усё, многае ў некалькі прыёмаў.

У. усе скрынкі ў склад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вапнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; незак., што (спец.).

Уносіць у глебу вапну.

В. кіслую глебу.

|| наз. вапнава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інфіцы́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., каго-што (спец.).

Унесці (уносіць) інфекцыю, узбуджальнікаў інфекцыйных хвароб.

Арганізм інфіцыраваны.

|| наз. інфіцы́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)