умыкну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., каго (спец.).

Выкрасці нявесту, дзяўчыну.

|| незак. умыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умыкну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. умыкну́ умыкнё́м
2-я ас. умыкне́ш умыкняце́
3-я ас. умыкне́ умыкну́ць
Прошлы час
м. умыкну́ў умыкну́лі
ж. умыкну́ла
н. умыкну́ла
Загадны лад
2-я ас. умыкні́ умыкні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час умыкну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умы́кнуць сов., этн. умы́кнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умыкну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго.

Спец. Выкрасці дзяўчыну з мэтай заключэння шлюбу. Было ясна — без шлюбу ў царкве Андрэй не згодзен аддаць Насці, і далейшая спрэчка ні да чаго не прывядзе. Разбіраючы гэту перашкоду, Кузьма сказаў Насці: — Застаецца адно: умыкнуць цябе. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умыкну́ть сов., этн. вы́красці, умыкну́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да умыкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умыка́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. умыкаць — умыкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)