умо́ўлены, -ая, -ае.

Такі, аб якім загадзя ўмовіліся, назначаны па ўгаворы.

Умоўленая сустрэча.

|| наз. умо́ўленасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умо́ўлены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. умо́ўлены умо́ўленая умо́ўленае умо́ўленыя
Р. умо́ўленага умо́ўленай
умо́ўленае		 умо́ўленага умо́ўленых
Д. умо́ўленаму умо́ўленай умо́ўленаму умо́ўленым
В. умо́ўлены (неадуш.)
умо́ўленага (адуш.)		 умо́ўленую умо́ўленае умо́ўленыя (неадуш.)
умо́ўленых (адуш.)
Т. умо́ўленым умо́ўленай
умо́ўленаю		 умо́ўленым умо́ўленымі
М. умо́ўленым умо́ўленай умо́ўленым умо́ўленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умо́ўлены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. умо́ўлены умо́ўленая умо́ўленае умо́ўленыя
Р. умо́ўленага умо́ўленай
умо́ўленае		 умо́ўленага умо́ўленых
Д. умо́ўленаму умо́ўленай умо́ўленаму умо́ўленым
В. умо́ўлены (неадуш.)
умо́ўленага (адуш.)		 умо́ўленую умо́ўленае умо́ўленыя (неадуш.)
умо́ўленых (адуш.)
Т. умо́ўленым умо́ўленай
умо́ўленаю		 умо́ўленым умо́ўленымі
М. умо́ўленым умо́ўленай умо́ўленым умо́ўленых

Кароткая форма: умо́ўлена.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умо́ўлены прич., прил. усло́вленный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умо́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Такі, аб якім загадзя ўмовіліся, назначаны па ўгавору. [Асігнацыі] акуратна пералічылі. Усё аказалася ў парадку, роўна дзвесце тысяч, як і было ўмоўлена. Лынькоў. Усе [патрыёт] сабраліся на ўмоўленым месцы — на Суражскім рынку. Новікаў. Міша чакаў партызан. А тыя пазніліся. А можа не падышоў умоўлены час? Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умо́ўлены veréinbart; verábredet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

угово́рный разг. умо́ўлены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усло́вленный прич., прил. умо́ўлены; дамо́ўлены, дагаво́раны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

umówiony

umówion|y

умоўлены; дамоўлены;

~e spotkanie — умоўленае спатканне;

~y adres — умоўлены адрас

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прызна́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прызначыць.

2. у знач. прым. Той, што прызначылі; умоўлены; не выпадковы. Яшчэ задоўга да прызначанага часу перад аўдыторыяй тоўпяцца студэнты ў чаканні сваёй чаргі. Шахавец. Федзя прыйшоў на прызначанае месца самым першым. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)