уме́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уме́нне уме́нні
Р. уме́ння уме́нняў
Д. уме́нню уме́нням
В. уме́нне уме́нні
Т. уме́ннем уме́ннямі
М. уме́нні уме́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уме́нне, -я, н.

Здольнасць рабіць што-н., набытая ведамі, вопытам.

Пры ўменні ўсё можна зрабіць.

Пахваліць за ў. і стараннасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уме́нне ср. уме́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уме́нне, ‑я, н.

Здольнасць рабіць што‑н., набытая ведамі, вопытам; спрыт. Уся справа ў людзях, у кадрах, ва ўменні арганізаваць масы на барацьбу за высокі ўраджай. Машэраў. Булая папракалі, але злёгку, а больш хвалілі. За смеласць, за ўменне разгледзець новае. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уме́нне н Fähigkeit f -, -en (што-н рабіць zu + inf; Fértigkeit f -, -en (in D), Geschícklichkeit f -, -en (спрытнасць); Können n -s (магчымасці); Fáchkenntnis f -, -se (веды, кампетэнтнасць);

уме́нне малява́ць Fértigkeit im Málen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уменне, майстэрства; умельства (разм.); навука, спрыт, хватка (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

гра́мата

‘уменне чытаць і пісаць’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. гра́мата
Р. гра́маты
Д. гра́маце
В. гра́мату
Т. гра́матай
гра́матаю
М. гра́маце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

красамо́ўства, -а, н.

Уменне гаварыць прыгожа і пераканаўча; прамоўніцкі талент.

Валодаць красамоўствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хра́брасць, -і, ж.

Здольнасць, уменне пераадольваць страх; мужнасць, адвага.

Узнагарода за х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самавало́данне, -я, н.

Уменне валодаць сабою, стрыманасць і душэўная ўраўнаважанасць.

Праявіць с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)