улі́ць, увалью́, увалье́ш, увалье́; увальём, увальяце́, увалью́ць і улію́, уліе́ш, уліе́; уліём, уліяце́, улію́ць; улі́ў, уліла́, -ло́; улі́; улі́ты; зак.

1. што і чаго ў каго-што. Наліць унутр.

У. ваду ў бочку.

У. новую энергію ў каго-н. (перан.).

2. перан., каго-што ў што. Дабавіць, уключыць дадаткова.

У. атрад у партызанскае злучэнне.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), без дап. Выпасці ў вялікай колькасці (пра дождж; разм.).

Увечары ўліў такі дождж.

|| незак. уліва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1 і 2 знач.); наз. уліва́нне, -я, н. (паводле 1 знач.).

У. глюкозы (упырскванне).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

улі́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. улію́
увалью́		 уліё́м
увальё́м
2-я ас. уліе́ш
увалье́ш		 увальяце́
уліяце́
3-я ас. уліе́
увалье́		 улію́ць
увалью́ць
Прошлы час
м. улі́ў улілі́
ж. уліла́
н. уліло́
Загадны лад
2-я ас. улі́ улі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час улі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

улі́ць сов., прям., перен. влить;

у. ваду́ ў бо́чку — влить во́ду в бо́чку;

у. но́выя ка́дры — влить но́вые ка́дры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

улі́ць, увалью, увальеш, увалье; увальём, увальяце і улію, уліеш, уліе; уліём, уліяце; пр. уліў, уліла, ‑ло; заг. улі; зак.

1. што і чаго. Наліць унутр чаго‑н. Дзеці, якія спачувалі Міхаську, тут жа сілай разнялі яму рот і ўлілі вады. Якімовіч. Пакуль тры лыжкі настою не ўліе баба Васіліса малому, не адступіцца. Паўлаў. // перан. Усяліць, абудзіць (сілы, энергію, веру і пад.). Настрой у .. [Ваўчка] быў вясёлы, адказнае даручэнне райкома як быццам не толькі не азадачыла яго, а ўліло новую энергію. Хадкевіч.

2. перан.; каго-што. Уключыць у склад каго‑, чаго‑н., дабавіць да чаго‑н. Уліць атрад у партызанскае злучэнне. Уліць карткі ў картатэку.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), без дап. Разм. Выпасці ў вялікай колькасці (пра дождж). Навалакліся чорныя хмары, і пад раніцу ўліў гэтакі дождж, што як я ні напінаў брызентавую накідку, яна не ратавала. Сабаленка. / у безас. ужыв. [Міхал:] — Сушыла, сушыла, а цяпер уліло. А на полі — снапы. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уліва́ць, улі́ць

1. éingießen* vt; перан éinflößen vt;

◊ уліва́ць у каго-н бадзёрасць j-m Mut éinflößen;

2. (дадаць) zúführen vt; éingliedern vt (далучыць, уключыць);

уліва́ць но́выя ка́дры ў прамысло́васць der Industríe néue Káder zúführen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уліва́нне гл. уліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уліва́ць гл. уліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вли́ть сов., в разн. знач. улі́ць;

вли́ть во́ду в бо́чку улі́ць ваду́ ў бо́чку;

вли́ть бо́дрость улі́ць бадзёрасць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вплесну́ть сов., разг. уплю́хнуць, улі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уліва́ць несов., прям., перен. влива́ть; см. улі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)