ула́снік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ула́снік ула́снікі
Р. ула́сніка ула́снікаў
Д. ула́сніку ула́снікам
В. ула́сніка ула́снікаў
Т. ула́снікам ула́снікамі
М. ула́сніку ула́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ула́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Уладальнік якой-н. маёмасці.

Дробны зямельны ў.

2. Той, хто імкнецца больш мець, хто ахоплены ўласніцкімі інтарэсамі.

|| ж. ула́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ула́снік м. со́бственник; владе́лец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ула́снік, ‑а, м.

1. Той, хто мае якую‑н. уласнасць; валодае чым‑н. У былых майстэрнях нейкага ўласніка, двух доўгіх .. будынках на ўскраіне.. танкісты аглядалі, рамантавалі машыны. Грамовіч. З кажуха кпілі хатнія, пасмейваўся і сам уласнік, але разлучацца з ім ніяк не хацеў. Лужанін. // Асоба, якой уласціва што‑н. Нават самы густы грэбень не мог даць рады, каб укласці гэты віхрасты чуб так, як хацелася б яго ўласніку. Якімовіч. — А, калі ласка! — сказаў малады хлопец, уласнік тонкага носа. Колас.

2. Чалавек, які прагне цалкам уладаць чым‑н., не дзелячыся з іншымі. Закаранелы ўласнік. □ Трэба змяняць душы, псіхалогію .. [сялян]: уласнік павінен стаць калектывістам. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ула́снік м Éigentümer m -s, -; Besítzer m -s, -, Ínhaber m -s, -;

зяме́льны ула́снік Lándbesitzer m, Grúndbesitzer m, Grúndeigentümer m;

буйны́ зяме́льны ула́снік Gróßgrundbesitzer m;

дро́бны ула́снік Kléineigentümer m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

со́бственник ула́снік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кула́к

‘селянін-уласнік’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кула́к кулакі́
Р. кулака́ кулако́ў
Д. кулаку́ кулака́м
В. кулака́ кулако́ў
Т. кулако́м кулака́мі
М. кулаку́ кулака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дачаўлада́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Уласнік, гаспадар дачы².

|| ж. дачаўлада́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. дачаўлада́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

proprietor [prəˈpraɪətə] n. fml ула́снік, улада́льнік; гаспада́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

суднаўла́снік, ‑а, м.

Уласнік судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)