Verbum

анлайнавы слоўнік

Уласная частата рэчыва 5/291

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

уласная сістэма адліку

т. 16, с. 220

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

айко́нім, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Уласная назва населенага пункта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

яга́, -і, ДМ язе́, ж.

Баба Яга (уласная назва казачнай істоты); баба-яга (агідная старая).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тапо́нім, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Уласная назва якога-н. геаграфічнага аб’екта (населенага пункта, ракі, возера і пад.).

Тапонімы Міншчыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ула́сны, -ая, -ае.

1. Які належыць каму-, чаму-н. як уласнасць.

Уласная машына.

2. Свой, асабісты.

Зрабіць што-н. уласнымі рукамі.

На ўласныя вочы ўбачыць.

Па ўласнай волі.

3. Які знаходзіцца ў непасрэдным распараджэнні, падпарадкаванні каго-, чаго-н.

У. карэспандэнт.

Уласная канцылярыя.

4. Літаральны, сапраўдны.

Ва ўласным сэнсе слова.

5. Уласцівы толькі каму-, чаму-н., без пабочных дабавак (спец.).

Уласная вага цела.

○

Уласнае імя — у граматыцы: назоўнік, які з’яўляецца асабовай індывідуальнай назвай каго-, чаго-н.; проціл. агульнае імя.

Полацк — уласнае імя горада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ула́сны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ула́сны	ула́сная	ула́снае	ула́сныя
Р.	ула́снага	ула́снай ула́снае	ула́снага	ула́сных
Д.	ула́снаму	ула́снай	ула́снаму	ула́сным
В.	ула́сны (неадуш.) ула́снага (адуш.)	ула́сную	ула́снае	ула́сныя (неадуш.) ула́сных (адуш.)
Т.	ула́сным	ула́снай ула́снаю	ула́сным	ула́снымі
М.	ула́сным	ула́снай	ула́сным	ула́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

добраахво́тнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць добраахвотнага, уласная воля як асноўны стымул да дзеяння. Аб’яднанне на прынцыпах добраахвотнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Privátwirtschaft

[-'vat-]

f -, -en ула́сная гаспада́рка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

condominium

[,kɑ:ndəˈmɪniəm]

1) кандамі́ніюм -у m.

2) ула́сная кватэ́ра ў агу́льнай буды́ніне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)