улада́рны, -ая, -ае.

1. Які валодае правам наследавання ўлады.

У. князь.

2. Схільны загадваць, падначальваць сабе; які выражае загад, здольны рабіць моцны ўплыў на каго-н.

У. характар.

У. голас.

3. перан. Неадольны, усемагутны.

У. наступ вясны.

Уладарная сіла натхнення.

|| наз. улада́рнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

улада́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. улада́рны улада́рная улада́рнае улада́рныя
Р. улада́рнага улада́рнай
улада́рнае		 улада́рнага улада́рных
Д. улада́рнаму улада́рнай улада́рнаму улада́рным
В. улада́рны (неадуш.)
улада́рнага (адуш.)		 улада́рную улада́рнае улада́рныя (неадуш.)
улада́рных (адуш.)
Т. улада́рным улада́рнай
улада́рнаю		 улада́рным улада́рнымі
М. улада́рным улада́рнай улада́рным улада́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

улада́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. улада́рны улада́рная улада́рнае улада́рныя
Р. улада́рнага улада́рнай
улада́рнае		 улада́рнага улада́рных
Д. улада́рнаму улада́рнай улада́рнаму улада́рным
В. улада́рны (неадуш.)
улада́рнага (адуш.)		 улада́рную улада́рнае улада́рныя (неадуш.)
улада́рных (адуш.)
Т. улада́рным улада́рнай
улада́рнаю		 улада́рным улада́рнымі
М. улада́рным улада́рнай улада́рным улада́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

улада́рны

1. владе́тельный;

у. князь — владе́тельный князь;

2. повели́тельный; вла́стный;

у. жэст — повели́тельный жест

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

улада́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які валодае правам наследавання ўлады. Уладарны князь.

2. Схільны загадваць, падначальваць сабе. Уладарны характар. □ [Старшыня] усклаў важкія кулакі на стол і, прыняўшы паставу ўладарнага кіраўніка, абвясціў Лямзікаву..: — Значыць, як дамовіліся. Быкаў. // Які выражае загад; настойлівы, патрабавальны. Калі мы з Сяргеем памкнуліся бегчы разам з усімі, пачуўся ўладарны голас Кімы: — Радысты, назад! Няхай. // Здольны рабіць моцны ўплыў на каго‑н. Уладарная прыгажосць.

3. перан. Неадольны, усемагутны. Уладарны наступ вясны. □ Уладарная сіла яго, гэтага аптымізму, як той незгасальны агеньчык, цяплілася недзе глыбока ў душы і сагравала неспакойную, прагную да ведаў, натуру юнака. Майхровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улада́рны

1. (які валодае правам наследавання ўлады) hérrschend, regíerend;

2. (схільны падначальваць сабе) hérrschsüchtig, hérrisch;

улада́рны хара́ктар ein hérrschsüchtiger Charákter [kɑ-];

3. (уладарны; настойлівы) hérrisch, gebíeterisch; beféhlend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

владе́тельный уст. улада́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валада́рны, см. улада́рны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вла́стный прям., перен. улада́рны; ула́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валада́рны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і уладарны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)