Тыдзень украінскай літаратуры 4/352

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Украінскай дырэкторыі ўрад

т. 16, с. 206

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Акадэмія навук Украінскай ССР 1/183; 5/558; 10/450

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Палеская сеч украінскай паўстанцкай арміі

т. 11, с. 550

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

украі́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. украі́нскі украі́нская украі́нскае украі́нскія
Р. украі́нскага украі́нскай
украі́нскае		 украі́нскага украі́нскіх
Д. украі́нскаму украі́нскай украі́нскаму украі́нскім
В. украі́нскі (неадуш.)
украі́нскага (адуш.)		 украі́нскую украі́нскае украі́нскія (неадуш.)
украі́нскіх (адуш.)
Т. украі́нскім украі́нскай
украі́нскаю		 украі́нскім украі́нскімі
М. украі́нскім украі́нскай украі́нскім украі́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ду́ма¹, -ы, мн. -ы, дум, ж.

1. Роздум, разважанне.

Думу думаць.

2. Жанр украінскай гістарычнай народнай песні.

Казацкія думы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

украіні́зм, ‑а, м.

Слова, зварот, запазычаныя з украінскай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамо́ва², -ы, ж.

Незасведчаная пісьмовымі помнікамі, рэканструяваная параўнальна-гістарычным метадам старажытная мова-аснова, з якой пазней узніклі мовы, што адносяцца да дадзенай сям’і (напр., праславянская мова ў адносінах да беларускай, рускай, украінскай, польскай, балгарскай і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

украі́нцы, ‑аў; адз. украінец, ‑нца, м.; украінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. украінкі, ‑нак; ж.

Усходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Украінскай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гагау́зы, ‑аў; адз. гагауз, ‑а, м.; гагаузка, ‑і, ДМ ‑зцы; мн. гагаузкі, ‑зак; ж.

Народ, па культуры блізкі да балгар, які жыве ў Малдаўскай і Украінскай ССР, а таксама ў Балгарыі і Румыніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)