уко́паны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уко́паны |
уко́паная |
уко́панае |
уко́паныя |
| Р. |
уко́панага |
уко́панай уко́панае |
уко́панага |
уко́паных |
| Д. |
уко́панаму |
уко́панай |
уко́панаму |
уко́паным |
| В. |
уко́паны уко́панага |
уко́паную |
уко́панае |
уко́паныя |
| Т. |
уко́паным |
уко́панай уко́панаю |
уко́паным |
уко́панымі |
| М. |
уко́паным |
уко́панай |
уко́паным |
уко́паных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уко́паны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уко́паны |
уко́паная |
уко́панае |
уко́паныя |
| Р. |
уко́панага |
уко́панай уко́панае |
уко́панага |
уко́паных |
| Д. |
уко́панаму |
уко́панай |
уко́панаму |
уко́паным |
| В. |
уко́паны уко́панага |
уко́паную |
уко́панае |
уко́паныя уко́паных |
| Т. |
уко́паным |
уко́панай уко́панаю |
уко́паным |
уко́панымі |
| М. |
уко́паным |
уко́панай |
уко́паным |
уко́паных |
Кароткая форма: уко́пана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уко́паны, см. укапа́ны;
◊ як у. — как вко́панный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
укапа́ны і уко́паны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад укапаць.
•••
Як (нібы, быццам) укапаны (укопаны) — зусім нерухома (стаць, спыніцца і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вры́тый уко́паны, мног. паўко́пваны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вко́панный укапа́ны, уко́паны, мног. паўко́пваны;
◊
(стои́т) как вко́панный (стаі́ць) як уко́паны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
укапа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і уко́паны; зак.
1. што ў што. Умацаваць у выкапаным паглыбленні.
У. слупы.
Як укапаны (укопаны) стаіць (зусім нерухома).
2. пераважна з адмоўем, чаго і без дап. Змагчы ўскапаць што-н.
Зямля такая цвёрдая, рыдлёўкай не ўкапаеш.
3. што і чаго. Накапаць, выкапаць невялікую колькасць чаго-н. (разм.).
У. крыху бульбы.
|| незак. уко́пваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ánwurzeln
vi (s) пуска́ць карані́, узя́цца (расці)
◊ wie ángewurzelt stéhen* — стая́ць як уко́паны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)