уключа́ючы, прыназ. з Р.

У тым ліку і..., разам з кім-, чым-н.

Сабраліся ўсе, у. малых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уключа́ючы

прыназоўнік

Крыніцы: sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

включая (в знач. предлога) уключа́ючы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўто́бус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шматмесны аўтамабіль (з колькасцю месцаў для сядзення больш за дзевяць, уключаючы месца кіроўцы) для перавозкі пасажыраў.

Аўтобусы далёкіх рэйсаў.

|| прым. аўто́бусны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

incl., inc. (пісьмовае скар. ад including) уключа́ючы; уклю́чна, у тым лі́ку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уключа́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. уключа́ю уключа́ем
2-я ас. уключа́еш уключа́еце
3-я ас. уключа́е уключа́юць
Прошлы час
м. уключа́ў уключа́лі
ж. уключа́ла
н. уключа́ла
Загадны лад
2-я ас. уключа́й уключа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час уключа́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

inklusíve

[-və]

adv уклю́чна, уключа́ючы

~ Kósten — уключа́ючы расхо́ды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падло́жнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць падложнага. Падложнасць дакумента. □ Падложнасць пісьмовага доказу.. можа быць даказана пры дапамозе любога доказу, уключаючы паказанні сведак. Грамадзянскі працэсуальны кодэкс БССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сам-...,

Уст. У спалучэнні з парадкавымі або колькаснымі лічэбнікамі ўтварае складаныя нязменныя прыметнікі, якія абазначаюць: у такой колькасці (якая паказана лічэбнікам), уключаючы і сам суб’ект гутаркі, напрыклад: сам-сёмы, сам-трэці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотабіяло́гія

(ад фота- + біялогія)

раздзел біялогіі, які вывучае ўздзеянне святла на жывыя арганізмы, уключаючы працэс фотасінтэзу, фотатаксісу, фотатрапізму і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)