укло́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. укло́н укло́ны
Р. укло́ну укло́наў
Д. укло́ну укло́нам
В. укло́н укло́ны
Т. укло́нам укло́намі
М. укло́не укло́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

укло́н м.

1. ухі́л, -лу м.; (наклон) нахі́л, -лу м.; (склон) схіл, род. схі́лу м.; (дороги) пака́т, -ту м.; пака́тасць, -ці ж.;

стена́ дала́ большо́й укло́н сцяна́ дала́ вялі́кі ўхіл (нахі́л);

укло́ны железнодоро́жного пути́ пака́ты (пака́тасці) чыгу́начнага пуці́;

по́езд идёт под укло́н цягні́к ідзе́ з пака́ту;

2. полит. ухі́л, -лу м.;

ле́вый укло́н ле́вы ўхіл;

пра́вый укло́н пра́вы ўхіл;

3. (направление) ухі́л, -лу м.;

шко́ла с худо́жественным укло́ном шко́ла з маста́цкім ухі́лам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укло́н Спуск або пад'ём дарогі (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

пака́т, -ту м. укло́н, пока́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ухі́л, -лу м., в разн. знач. укло́н;

пра́вы ўхіл — полит. пра́вый укло́н;

ле́вы ўхіл — полит. ле́вый укло́н;

шко́ла з маста́цкім ~лам — шко́ла с худо́жественным укло́ном;

адміністрацы́йны ўхіл — администрати́вный укло́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ультрале́вый ультрале́вы;

ультрале́вый укло́н ультрале́вы ўхіл.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ультрале́вы полит. ультрале́вый;

у. ўхіл — ультрале́вый укло́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загі́б м.

1. (род. загі́ба) в разн. знач. загиб;

з. ракі́ — заги́б реки́;

з. піло́ткі — заги́б пило́тки;

2. (род. загі́бу) перен. укло́н, заги́б;

ле́вы з. — ле́вый укло́н (заги́б)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крен

1. мор. крэн, род. крэ́ну м., нахі́л, -лу м.;

2. перен. (уклон) крэн, род. крэ́ну м., ухі́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

схіл (род. схі́лу) м.

1. склон, укло́н; (кровли) скат;

2. перен. (конец) зака́т;

◊ на схі́ле дзён — на зака́те дней;

на схі́ле гадо́ў — на скло́не лет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)