укалупну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. укалупну́ укалупнё́м
2-я ас. укалупне́ш укалупняце́
3-я ас. укалупне́ укалупну́ць
Прошлы час
м. укалупну́ў укалупну́лі
ж. укалупну́ла
н. укалупну́ла
Загадны лад
2-я ас. укалупні́ укалупні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час укалупну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

укалупну́ць сов., разг., однокр.

1. уколупну́ть; уковырну́ть;

2. перен. подде́ть, уколупну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укалупну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Разм.

1. Калупнуўшы, аддзяліць; адкалупнуць. Укалупнуць масла.

2. перан. Падкалоць, кальнуць каго‑н. у размове. Ледзь падрос, а ўжо так і цэліць, каб укалупнуць чалавека. Скрыпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укалупну́ць разм.

1. wégkratzen vt, wégstochern vt;

2. перан. (падкалоць, кальнуць) an der [éiner] empfíndlichen Stélle tréffen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уколупну́ть сов., прост. укалупну́ць, укалупі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укалупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., што.

Тое, што і укалупнуць. Укалупіць гной сахаром.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)