узрыўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Спецыяліст па ўзрыўных работах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узрыўні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. узрыўні́к узрыўнікі́
Р. узрыўніка́ узрыўніко́ў
Д. узрыўніку́ узрыўніка́м
В. узрыўніка́ узрыўніко́ў
Т. узрыўніко́м узрыўніка́мі
М. узрыўніку́ узрыўніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узрыўні́к, -ка́ м. взрывни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узрыўні́к, ‑а, м.

Спецыяліст па ўзрывах горшых народ. [Аляксей:] — У Міколы ў вашага, што? Нічога, узрыўнік на шахце. Дык такая спецыяльнасць і ў нашага Яшкі Астапёнкава ёсць. Чыгрынаў. Часам узрыўнікі забіраюцца ў такое месца, куды нават самаму спрактыкаванаму шахцёру далезці нялёгка. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узры́ўшчык, ‑а, м.

Тое, што і узрыўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)