узрыўні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. узрыўні́к узрыўнікі́
Р. узрыўніка́ узрыўніко́ў
Д. узрыўніку́ узрыўніка́м
В. узрыўніка́ узрыўніко́ў
Т. узрыўніко́м узрыўніка́мі
М. узрыўніку́ узрыўніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)