узраста́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. узраста́ю узраста́ем
2-я ас. узраста́еш узраста́еце
3-я ас. узраста́е узраста́юць
Прошлы час
м. узраста́ў узраста́лі
ж. узраста́ла
н. узраста́ла
Загадны лад
2-я ас. узраста́й узраста́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час узраста́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узраста́ць несов.

1. в разн. знач. выраста́ть; (о растениях — ещё) произраста́ть;

2. (увеличиваться в размерах, количестве, объёме, силе) возраста́ть, расти́;

1, 2 см. узрасці́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узраста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да узрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узрасці́, -расту́, -расце́ш, -расце́; -расцём, -расцяце́, -расту́ць; -ро́с, -расла́, -ло́; зак.

1. Вырасці, стаць дарослым; узгадавацца; узышоўшы, вырасці (пра расліны).

Сыны ўзраслі.

Край, дзе я ўзрос, вабіць да сябе.

Жыта добра ўзрасло.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вырасці, стаць большым, мацнейшым, больш значным.

Сілы ўзраслі.

Узрасла актыўнасць.

Узрос аўтарытэт арганізацыі.

|| незак. узраста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узраста́ць, узрасці́

1. у розн. знач. (вырастаць) wáchsen* vi (s), áufwachsen* vi (s), groß wérden; heránwachsen* vi (s) (падрастаць);

2. (павялічвацца, расці) ánwachsen* vi (s), zúnehmen* vi; stéigen* vi (s) (пра цэны);

цэ́ны істо́тна ўзраслі die Préise sind bedéutend gestíegen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

возраста́ть несов. узраста́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узраста́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узрастаць — узрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

взраста́ть несов., уст. (о растении) выраста́ць, узраста́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узраста́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад узрастаць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які становіцца ўсе большым па ступені, сіле, інтэнсіўнасці праяўлення. Узрастаючая хуткасць. □ Баі разгараліся з узрастаючым напружаннем. Шамякін.

3. Дзеепрысл. незак. ад узрастаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўзраста́ць гл. узрастаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)