уздрыгну́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уздрыгну́ |
уздрыгнё́м |
| 2-я ас. |
уздрыгне́ш |
уздрыгняце́ |
| 3-я ас. |
уздрыгне́ |
уздрыгну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
уздрыгну́ў |
уздрыгну́лі |
| ж. |
уздрыгну́ла |
| н. |
уздрыгну́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
уздрыгні́ |
уздрыгні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
уздрыгну́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уздрыгну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.
1. Здрыгануцца, задрыжаць.
У. ад нечаканасці.
Голас уздрыгнуў.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Тое, што і уздрыгнуцца (у 2 знач.).
Шыбы ўздрыгнулі.
|| незак. уздры́гваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уздрыгну́ць сов., однокр.
1. вздро́гнуть;
2. (задрожать) дро́гнуть; содрогну́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уздрыгну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
1. Здрыгануцца; задрыжаць. Стары ўздрыгнуў. Яму здалося, што запыталіся ўсе трое разам. Лупсякоў. Адкрыў [Мікола] вочы і ўвесь уздрыгнуў ад радасці — перад ім стаяла Маечка. Краўчанка. Бусел, які дагэтага стаяў нерухома, уздрыгнуў і хутка паклыпаў насустрач. Аляхновіч. / Пра часткі цела, голас і пад. Але голас .. [Фені] сцішэў і прыкметна ўздрыгнуў. Ракітны. У .. [выкладчыка] ўздрыгнуў левы край рота і левае вока, ён адышоўся і не прамовіў ні слова. Ермаловіч. Уздрыгнулі шырокія бровы, страпянуліся вейкі. Глебка. // перан. Затрымцець. Былі сярод прачытаных слоў і незразумелыя, але сэрца ўздрыгнула, нібы адчула важнасць таго, што даручыў .. [Мані] брат. Місько.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Тое, што і уздрыгнуцца (у 2 знач.). [Каця] ўключыла матор. Трактар уздрыгнуў і пачаў паволі рухацца. Чарнышэвіч. Шыбы ўздрыгнулі ціха і тонка. Арочка. Пракаціўся гром — аж зямля ўздрыгнула. Мыслівец. // Ускалыхнуцца, гайдануцца (пра агонь, полымя і пад.). Полымя на экране ўздрыгнула і патухла. Гамолка. Раз раніцой, калі ўсміхнулася сонца з-за лесу і дзед Панкрат выйшаў з хаты запрагаць сівага,.. — уздрыгнула нешта паветра, нібы хто кашлянуў чыгунным горлам дзесьці далёка-далёка. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вздро́гнуть сов. уздрыгну́ць, здрыгану́цца, задрыжа́ць, скалану́цца, сцепану́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дрыгану́цца, ‑нецца; зак.
Уздрыгнуць. Нага дрыганулася.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Страпяну́ць (стріпяну́ць) ‘страсянуць’ (ТСБМ, Бяльк.), страпяну́цца ‘уздрыгнуць, усхапіцца’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), стрэ́пенуцца ‘уздрыгнуць, схапіцца, спахапіцца’ (Растарг.), стрыпыні́ты ‘аслупянець’ (драг., З нар. сл.). Да трапятаць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
уздры́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да уздрыгануць, уздрыгнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уздры́гванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. уздрыгваць — уздрыгануць, уздрыгнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уздры́г, ‑у, м.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. уздрыгануць, уздрыгнуць і уздрыгануцца, уздрыгнуцца; дрыжанне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)