Узда́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Узда́
Р. Узды́
Д. Уздзе́
В. Узду́
Т. Уздо́й
Уздо́ю
М. Уздзе́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Узда́ ж., г. Узда́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Узда́ г. Узда́, -ды́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узда́ ж. абро́ць, -ці ж.; (недоуздок — ещё) ка́нтар, -ра м.;

держа́ть в узде́ трыма́ць у цу́глях.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Узда

т. 16, с. 180

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Узда́ ж Uzdá i Usdá n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

узда

Том: 34, старонка: 294.

img/34/34-294_1553_Узда.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

абро́ць ж. узда́, узде́чка; недоу́здок м.; (спец. — ещё) поголо́вье ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сырамя́тны сыромя́тный;

с. цэх — сыромя́тный цех;

~ная абро́ць — сыромя́тная узда́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ву́здзіла ’цуглі’ (КСТ), укр. узди́ла ’вуздэчка’, рус., прыбалт. ву́здилы ’цуглі’. Магчыма, кантамінацыя вузда́ (узда) і вудзіла (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)