узві́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узві́ты узві́тая узві́тае узві́тыя
Р. узві́тага узві́тай
узві́тае		 узві́тага узві́тых
Д. узві́таму узві́тай узві́таму узві́тым
В. узві́ты (неадуш.)
узві́тага (адуш.)		 узві́тую узві́тае узві́тыя (неадуш.)
узві́тых (адуш.)
Т. узві́тым узві́тай
узві́таю		 узві́тым узві́тымі
М. узві́тым узві́тай узві́тым узві́тых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узві́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узві́ты узві́тая узві́тае узві́тыя
Р. узві́тага узві́тай
узві́тае		 узві́тага узві́тых
Д. узві́таму узві́тай узві́таму узві́тым
В. узві́ты (неадуш.)
узві́тага (адуш.)		 узві́тую узві́тае узві́тыя (неадуш.)
узві́тых (адуш.)
Т. узві́тым узві́тай
узві́таю		 узві́тым узві́тымі
М. узві́тым узві́тай узві́тым узві́тых

Кароткая форма: узві́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узві́ты нави́тый, намо́танный; см. узві́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узві́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад узвіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узві́ць, узаўю́, узаўе́ш, узаўе́; узаўём, узаўяце́, узаўю́ць; узві́ў, -ві́ла, -ло́; узві́; узві́ты; зак., што.

1. Навіць, наматаць на што-н.

У. ніткі на вітушку.

2. Падняўшы, закружыць, закруціць.

Вецер узвіў шматкі паперы.

|| незак. узвіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)