узві́нчванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. узві́нчванне
Р. узві́нчвання
Д. узві́нчванню
В. узві́нчванне
Т. узві́нчваннем
М. узві́нчванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узві́нчванне ср.

1. разг. взви́нчивание;

2. взви́нчивание;

1, 2 см. узві́нчваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узві́нчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узвінчваць — узвінціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)