узве́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. узве́й
В. узве́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узве́й: на ўзвей ве́цер (пусці́ць) пусти́ть на ве́тер;

на ўзвей ве́цер (гавары́ць) — говори́ть зря (напра́сно), болта́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узве́й-ве́цер

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. узве́й-ве́цер
Р. узве́й-ве́тра
Д. узве́й-ве́тру
В. узве́й-ве́тра
Т. узве́й-ве́трам
М. узве́й-ве́тру

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вей-ве́цер, ‑ветру, м.

Тое, што і узвей вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пустопля́с разг. ветраго́н, -на м., узве́й-ве́цер, род. узве́й-ве́тру м.; гуля́ка, -кі м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узве́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. узве́я узве́і
Р. узве́і узве́й
Д. узве́і узве́ям
В. узве́ю узве́і
Т. узве́яй
узве́яю		 узве́ямі
М. узве́і узве́ях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вей-ве́цер, -ве́тру м., см. узве́й-ве́цер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узве́яць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узве́ю узве́ем
2-я ас. узве́еш узве́еце
3-я ас. узве́е узве́юць
Прошлы час
м. узве́яў узве́ялі
ж. узве́яла
н. узве́яла
Загадны лад
2-я ас. узве́й узве́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час узве́яўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Нячуйве́цер ’цмен пясчаны, Helichrysum arenarium (L.)’ (гродз., Кіс.), нічуйвецер ’старасцень вясенні, Senecio verna- lis W. et К·’ (брэсц., Федар.), параўн. укр. нечуйвітер ’расліны Hieratium Filosella, Beilis perennis і інш.’ Магчыма, табуізаваная назва («жаб яе вецер не пачуў?»), што выклікана лекавымі ўласцівасцямі раслін, параўн. польск. powietrzne ziele (ад powietrze ’паветра; пошасць’), паралельнае да suchotne ziele ’гарлянка’. Аднак не выключана, што тут маюцца на ўвазе некаторыя фізічныя ўласцівасці раслін, параўн. чуй‑вецер ’цмен’ (валож., ТЗб. ”84), узвей‑вецер (взвѣи‑ вѣцеръ) ’ветрагон’ (Нас.), сухавейка ’цмен’ (гродз. Кіс.) і пад. Гл. чуць, вецер; параўн. нічавей (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)