узваро́чваць гл. узвярнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узваро́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. узваро́чваю узваро́чваем
2-я ас. узваро́чваеш узваро́чваеце
3-я ас. узваро́чвае узваро́чваюць
Прошлы час
м. узваро́чваў узваро́чвалі
ж. узваро́чвала
н. узваро́чвала
Загадны лад
2-я ас. узваро́чвай узваро́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час узваро́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узваро́чваць несов.

1. взрыва́ть;

2. прям., перен. взва́ливать;

1, 2 см. узвярну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узвярну́ць, -вярну́, -ве́рнеш, -ве́рне; -вярні́; -ве́рнуты; зак., што (разм.).

1. Ускапаць, узараць, узламаць паверхню чаго-н.

Свінні ўзвярнулі двор.

Вецер узвярнуў страху.

2. на каго-што. Падняўшы, наваліць, узваліць.

У. паклажу на воз, на плечы.

3. перан., на каго. Прыпісаць каму-н. чужую віну, незаслужана абвінаваціць.

Усю віну ўзвярнулі на стрэлачніка.

|| незак. узваро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)