1. Вывесці са стану спакою, устрывожыць, узбударажыць; узбунтаваць. Крыкі вартавых узбурылі ўсю вёску. □ Гэтыя клопаты аб сабе канчаткова ўзбурылі Лёдзю.Карпаў.
2. Прывесці ў стан абурэння, разгневаць, раззлаваць. Аднак старасту гэтая незалежнасць [паліцэйскага] адно ўзбурыла.Чыгрынаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узбуры́ць in Áufruhr bríngen*; in Errégung versétzen, áufregen vt (усхваляваць)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
узбу́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак.даузбурыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узбу́раны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым.зал.пр.адузбурыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
podbuntować
зак. узбунтаваць, узбурыць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
узбурэ́нне, ‑я, н.
Разм.Дзеяннеістанпаводледзеясл.узбурыць (у 1 знач.). Было ціха, і на сэрцы памалу ўлягалася выкліканае сходам узбурэнне.Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
устрыво́жыць be¦únruhigen vt, áufregen vt, in Únruhe versétzen; auf die Béine bríngen* (узбурыць)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
возмути́тьсов.
1.(вывести из себя) абуры́ць;
2.(побудить к восстанию) уст. падбухто́рыць, узбунтава́ць;
3.(вывести из состояния покоя) уст.узбуры́ць, пару́шыць (спако́й);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)