узбунтава́цца, -ту́юся, -ту́ешся, -ту́ецца; -ту́йся; зак.

1. Падняць бунт, паўстанне.

2. Прыйсці ў стан непакою, трывогі, узбударажыцца, усхвалявацца.

Ён узбунтаваўся, прачытаўшы такое.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрыцца хвалямі, прыйсці ў рух.

Рака ўзбунтавалася.

|| незак. узбунто́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узбунтава́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узбунту́юся узбунту́емся
2-я ас. узбунту́ешся узбунту́ецеся
3-я ас. узбунту́ецца узбунту́юцца
Прошлы час
м. узбунтава́ўся узбунтава́ліся
ж. узбунтава́лася
н. узбунтава́лася
Загадны лад
2-я ас. узбунту́йся узбунту́йцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час узбунтава́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узбунтава́цца сов.

1. (поднять бунт) взбунтова́ться;

2. (прийти в состояние волнения) взволнова́ться;

3. взволнова́ться;

вада́ ўзбунтава́лася — вода́ взволнова́лась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узбунтава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.

1. Падняць бунт, паўстанне. [Андрэй Каржакевіч:] У Кранштаце чуваць матросы ўзбунтаваліся. Сіла вялікая. Караблі і гарматы ўсе захапілі. Крапіва. Восенню 1846 года ў бліжэйшых ад Слоніма вёсках узбунтаваліся сяляне. «Полымя». // перан. Рэзка выступіць супраць каго‑, чаго‑н., выказаць пратэст, запярэчыць. Часам [у Ваўчка] ўзнікала жаданне ўзбунтавацца, пакрычаць на Андрэенку і выйсці, а — не мог, сядзеў, бязвольны, і слухаў. Хадкевіч.

2. Прыйсці ў стан непакою, трывогі; узбударажыцца, усхвалявацца. Але калі пачала выступаць Кіра Варакса, усё зноў узбунтавалася ў Комліку. Карпаў. Я прачытаў гэты загад, узбунтаваўся, і першае, што намысліў, — адразу ж пайсці і гаварыць з Віктарам, давесці яму, што ў загадзе дапушчана памылка. Савіцкі.

3. Пакрыцца хвалямі; прыйсці ў рух (звычайна пра ваду). Так і чакай цяпер, што рака вось-вось узбунтуецца. Хадкевіч. Уся пухкая бель [снегу] ўзбунтавалася, узнялася над зямлёй і ляціць са свістам і гікам уздоўж вуліцы Пятроўкі. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбунтава́цца sich empören, rebellíeren vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

взбунтова́ться узбунтава́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

возмути́ться

1. абуры́цца;

2. уст. (восстать) узбунтава́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узбунто́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да узбунтавацца (у 1 знач.).

2. Зал. да узбунтоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zbuntować się

зак. узбунтавацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rebellíeren

vi узбунтава́цца; выхо́дзіць з сябе; узня́ць паўста́нне [бунт]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)